E krisura
1
S’jam hije – jam fati yt pas derës,
As shërbëtore – uria nuk më shtyti.
Jam pasioni yt, pushimi yt i së dielës,
Dita jote e shtatë dhe qielli i shtatë yti.
Atje, mbi tokë, më jepnin veç grosh
Dhe mokra më varnin mbi supet e Grisura.
– I dashur! Ti nuk do t mësosh?
Jam llastica jote – E krisura!
2
Shiko, i dashur, këto lecka
buluan dikur llërë të freskëta.
jithçka m’u gris e m’u shqye –
Më mbetën veç dy krahët nën krye.
Vishmi me madhështinë tënde tani,
almë dhe më shpëto.
Dhe leckat e mjera si hi –
Ti në riznjicë m’i ço.
14 korrik 1918