Si një kallëzore
«E vete ndëper udhëvet,
pa ngrën, i qetem». (P. Neruda)
Si një kallëzore
mbjodha një ditë
kallinj erje
e i shprisha
mbi dhe.
Qeshi era e më tha:
– Me farë erje
nëng bihet grurë!
Këndoj kallëndra:
– Ti s’lingon
se pa kallinj
të korrur me djersë
s’mund fryhet uja!