Ishte një kohë
Ishte një kohë,
që s’dihej kur,
ishte një kohë,
kur s’dihej që,
ishte një kohë,
që shëmbej një mur,
ishte një kohë,
që ngrihej një,
ishte një kohë që ishim dy,
ishte një kohë,
që na bënte dy sy,
ishte një kohë,
që kërkonte përse,
ishte një kohë ,
pa ishim dhe ne.
Ishte një kohë,
që ne qeshnim që,
ishte një kohë,
që më s’ishte më,
ishte një kohë,
një trup dhe një zë,
ishte një kohë e kthyer në pë,
ishte një kohë,
prej nga s’dilnim dot,
ishte një kohë që therej me lot,
ishte një kohë që s’shahej më kot.
Ishte një kohë,
që na hynte në vesh,
ishte një kohë kur bënim përshesh,
ishte një kohë që na linte pa të,
ishte një kohë që s’është më një.
Ishte një kohë që na fliste më kot.
Ishte një kohë e hapur si portë,
ishte një kohë e ngritur si hiç ,
ishte një kohë që kohën e prish,
ishte një kohë,
që mbetej pa të,
ishte një kohë që na shtrinte mbi të.
Ishte një kohë,
që na gjente nën të,
ishte një kohë,
që s’bënte dot gjë.
Ishte një kohë,
e nisur pa fre,
ishte një kohë,
pa ishim dhe ne,
ishte një kohë,
e ngritur mbi dhe,
që qeshte se s’qe.
Ishte një kohë,
që na bënte gërshet,
ishte një kohë,
që të hidhte në det,
ishte një kohë,
që na kthente në një,
ishte një kohë,
po s’ishim ne më..